มีปัญหาที่พบ กลาง ปี 43 ที่ตะแรก คิดว่า เป็นเรื่องของไข่ ไม่ตก ในวัย เริ่มต้นของ วัยทอง .......ที่มักจะ มีปัญหา เกี่ยวกับ เรือ่งไข่ตกไม่ตก เม็นส์ หายเม็นส์มาไม่มา ...ซึ่ง ในเวลานนั้น เข้าใจว่า นาจะเป็น prememopouse ละมั้ง ตัวเรา .....
เพราะมีปัญหา เรื่อง.......มีเลือดออก ประปริดปรอยมาตลอด ต้อง พึ่งบริการ แบบ มี ปีกและไม่มีปีก ตลอดปี แบบว่าบน มัน ตลอดว่างั้น
วันไหน นึกจะมีตกเลือดก้ตก มาเฉย ๆๆ มากน้อยไม่แน่นอนลักษณะ การมีเลือดออก แบบนี้ จะเป็น มาหลายเดือนมาก ทีแรก ไม่ตกใจ และ ไม่ คิดว่าจะเกิด อะไรกับตัวเรา........จน วันหนึ่ง....ได้คุยกับผู้ป่วย ท่านหนึ่ง มาปรึกษาด้วย อาการ ตางๆที่เธอเป็น เป็นเหมือนที่เป็นเลย และเธอบอก ทุกครั้งที่ เธอมีเพศสัมพันธ์ กับสามี จะมีอาการตกเลือด ทุกครั้ง.......
สุดท้ายเธอเป็นมะเร็งปากมดลูก ระยะ สุดท้าย......แต่เธอได้รีบการรักษา ด้วยเคมีบำบัด ....นาน 3 ปี และ ดีขึ้น
เราฟังแระ หน๋าววววววววว เพราะ เวลานนั้น ยัง มี สามีอยู่ เป็นครอบครัว ปกติ แต่ มีปัญหา เหมือนคนไข้ท่านนี้ เลย......
เรื่องราวของ ฉัน เริ่มจาก ตกเลือด เหมือนคนแท้งลูก ประมาณนั้น และ ออก ปริดปรอยมาตลอด นานพอควร .....และ มี เพศสัมพันธ์ กับสามีก็จะพบปัญหาตกเลือด ทุกครั้ง แถม มีการ ปวด ท้องน้อยด้วยอีกตะหาก ............ทน ความไม่ Happy กับการที่ต้อง มีปีก ทุกวัน เหมือนกัน จึ่งไป ตรวจภายใน กับแพทย์นรีเวช ท่านหนึ่งที่สนิท กันมาก
3 เดือนแรก ที่ตรวจพบเป็นแผล บริเวณ ปากมด ลุก และ ลักษณะคล้ายสะเก็ด หาก มีเพศสัมพันธ์ ก็อาจเกิด การกระทบกระเทือน ทำ ให้ สเก็ด หลุด และเลือดออกได้ .......รักษาด้วยการจี้ ด้วย...ยา
.....แต่ .....
อนิจจา 3 เดือนผ่านไป อาการไม่ดีขึ้น ซ้ำร้าย ตกเลือด เป็นก้อน ลิ่มเลือด เท่าลุก กอล์ฟ เป็นระยะ อีกตะหาก
ร้างกายเริ่มอ่อนเพียล เริ่ม มีอาการ เสียเลือด และ อยู่ ในภาวะ ซ๊ด ....เพระมีระดับ เกล็ดเลือด และความเข้มข้นเลือด ต่ำ ถึงจุด วิกฤต
ฉัน.......ไม่ยอมรับการ ใช้เลือด จาก ผู้ ใด และ ขอ รับประมทานอาหาร เพิ่ม ธาตุเหล็ก อและ วิตามิน ไป เรื่อย ๆๆและ ทำการ ขูดมดลุกเพื่อ แก้ไขปัญหา เรื่อง เลือดออก เป็นระยะ ก้ไม่ดีขึ้น .......
ผลการขูดมดลูกครั้งแรก ๆ ผล ออกมาเป็นเรือ่งที่ขำ และ แปลกใจ....มันเป็นภาวะ แท้งคุกคาม ......
ออกจะตกใจนะ เพราะ ไม่ ใช่แน่ ....เพระมีเม้นส์ ทุกเดือน แต่ ผลออกมาคือ ท้อง และ แท้ง และ เด้กไม่ออก เค้าฝังตัว ในผนังมดลุก และไม่เจริญเติบโต .....โอ เหมือนลูกกรอก ไง งั้น นะ ......
เมื่อ ขูด มดลุก ออกไป แล้ว คิดว่าปัญหาน่าจะจบ ......เวลา ผ่านไปอีก 4 เดือน ภาวะตกเลือด ครั้ง ใหญ่เกิดขึ้น .....ในเช้าวันหนึ่ง
ฉันมีอาการหน้ามืด ในห้องน้ำ และ พยายามประคองตัว ให้ไ ด้ อาบน้ำ ชำระ รางกายเสร็จแล้วค่อยๆๆ แต่งตัว แล้วไป หา หมอ ด้วยความรู้สึก หมด แรง ........
คืนวัน ที่ที่ฉันนอนไ ม่ ใช่บ้าน มันคือ ห้อง พักฟื้น ที่โรงพยาบาล หลังขูดมดลูก
...........หลังจาก นั้นไม่นาน .............
ฉันกลับไป หาหมอ ตามนัดเพื่อ ฟังผล ชิ้นเนื้อ ....หมอ มีเรื่องจะบอก ...ผล ชิ้นเนื้อ ที่เราขูดมดลุกไป ครั้งนี้ และ ผลเนื่อ ที่หมอ ขลิบ บริเวณปากมดลุกไป ด้วย ในวันนั้น
ผลมันคือ ...มะเร็งปากมดลุกระยะ 1A นะ .....หมอบอกว่า มี วิธีการรักษา ให้คุณเลือ ก 2 ทาง
1. ผ่าตัด ยก มดลูกและรังไข่ออก แต่หมอ ไม่อยาก ผ่า เพระคุณอายุน้อยมาก แต่ ทั้งนี้ ทั้งนั้นหมอ ก้ไม่รับประกัน 100 นะ ว่าจะ ตัดแล้วจะหาย จะไม่กลับมาเป็นใหม่
หมอยึด หลัก ถ้า มะเร็งไม่กระจาย ก็ หาย แต่ ถ้าตัด ไม่หมด ล่ะ ปลายแหลม ขนมเค้ก หล่ะ ฌอกาส ที่ มะเร็งลุกลาม ก็สูงเทียว...
หรือ ............
วิธีที่ 2 ให้ยาเคมีบำบัด คุณจะ สามารถมีบุตรได้และ ยาที่จะให้ เป็นที่รับรอง ว่าไม่มีอาการแพ้
ฉัน.........ฉัน.........ไม่รู้ว่าเอาแรงจากไหนเดิน ออกจากโต๊ะหมอ ....เดินจาก ตึกที่ตรวจ มาจนถึง ห้องทำงาน ทรุดนั่งลง และร้องให้..เงียบๆๆเพียงคนเดียวมะเร็ง !!!!
มันมาจากไหนอึ้งนะ เพระเคยแต่ปลอบคนอื่นเค้า ว่าไม่ป็นไร มันมีทางรักษา และ เด๋วก้หาย อะไรต่อมีอะไร สาระพัด ที่จะปลอบไปได้
แต่.......วินาทีนี้ .......ฉันจะทำ อย่างไรดีหล่ะ.....ไม่มีใคร ?
นิ่งเงียบ จนเย็น.....กลับบ้านเห็นหน้าลุก ต้อง ฝืนยิ้ม และรื่นเริง กอด ลุกน้ำตา ตกในใจ
ฉันจะทำ ไง ไม่อยากบอก ให้ ใครรู้ ไม่เจ็บเป็น แม่ และลุกไม่ควรจะรู้
คืนนั้น นอนหลับไหม ไม่หรอก นอนกอด น้ำตาซึม ทั้งคืน ...เช้ารุ่งขึ้น ตัดสินใจพบหมด เพื่อขอคิว ผ่าตัด หมอ ดันตอบอีก ให้สามีเซ็นต์ ให้เรียบร้อยก่อน นะคะ ฉันตอบหมอว่าชีวิตนี้เป็นของฉัน เซ็นต์เอง เดี่ยว สลักหลังไว้ ว่า หากเกิด ปัญหา ข้าพเจ้าเสียชีวิตระหว่าการรับการผ่าตัด หรือ อยู่ ในห้อง พักฟื้น จะไม่มีการกล่าวโทษแก่ผู้ใด ข้าพเจ้ายอมรับการรักษานี้แต่เพียงผู้เดียว.....จำได้ว่า ได้คิว ผ่านตัด เดือน เมษา 45 ......
แต่...11 กุมภา ฉัน ไป ทำงานตามปกติ......
แล้ว .....อยู่ ๆๆ ก็ตกเลือด และ หมดสติ ไป จึ่ง ได้รับการรักษา อย่าง รีบด่วน.......
ไม่รู้หรอก ว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง............หลังผ่าตัด ฉันถึงกับต้อง ค้างคืน ที่ อยู่ ไอซียู ถึง 5 คืน ทีเดียว เนื่องจาก ความดันโลติด ทะลึ่งพรวด ถึง 220 สาระพัด ท่อ สายดินสายอากาส ....
อยู่ ใน สภาวะ ช๊อก จกา เลือด น้อย และ ความดันโลหิจสูงมาก.
แรก สุด เมื่อ รู้สึกตัว ปากคาบไปท์ ( ท่อช่วยหายใจ ) มืมี แต่ สายน้ำเกลือ ระโยงระยาง เต็มไป หมด ..... ยอมรับว่าหมดแรง หมด กำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ......หันซ้าย ไม่ต่างกันกับฉัน หันขวา ก็เฉก เช่นเดียวกัน
ฉันยอมแพ้เจ้ามะเร็ง มันแล้ว ไม่ไหว ยอม จ้ายอม แพ้ ....จะตายก็ตายเถิด ......ไม่ไหว ไม่อยาก สู้อีกแล้วเหนื่อย
ลืมตาไม่ขึ้น หนักเนื้อตัว ไป หมด จำได้ยินเสียงแว่ว ๆ ของเจ้าตัวเล็ก เรียก มามี๊จ๋า ....กลับบ้าน เรานะ มามี๊ นะ ......น้องจ๊ะจ๋า มารับ.....แย๊ว...ลองนึก นะเสียงเด้ก อายุ6- 7ขวบพูดนะ ....
เสียง เจ้าขาหมู ร้อ ให้ สะอื้น ข้างเตียง ถาม ว่า มามี๊จ๋าเจ็บไหม ได้ยินเสียง อ้วนไหม มามี๊ลืมตาสิ ลูกอ้วนมาหา ไง ......รู้ไหม ใจที่แผ่ว ๆๆ และ แป้วนั้น มัน ฮึกเหิม มา ด้วย กำลังใจ จากลุกๆๆ .....
จาก ที่อยู่ไอซ๊ ยู หลายวัน ก็ได้รับการย้ายออกมาพัก ที่ พิเศษ.....ดีใจไหม เห็นหน้าลูก หน้าแม่ และ เพื่อนร่วมงาน อีกครั้งหนึ่ง........
สภาวะรอดตายจาก หนนั้น มันทำ ให้ ฉันตอบตัวเองว่า ...ต่อไปนี้ สิ่งไหน ไม่เคยทำ และสิ่งไหนเป็นความสุขของชีวิต ฉันและลูกๆๆ ฉันจะทำ........
ใคร ไม่เข้าใจ สภาวะนนั้น ฉันเข้าใจ เพระ เมื่อ่ประสบกับตัวเอง แล้ว ให้รู้สึก ว่า ครั้งหนึ่ง ฉัน ผ่านวิกฤต นั้นมาแล้ว
ต้องสู้ต่อไป .............
จากวันนั้น ถึง วันนี้ 5 ปีแล่ว แต่มันอยู่ ในความทรงจำเสมอ หล่ะ
ดาหลา
ที่มา
http://www.womenprotectwomen.com/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น